Quiet at the other side of the screen…

Beste lezertjes,

Wat klinkt dit zo officieel… Maar dit is het niet, vrees dus niet voor het ergste. Dit is enkel een persoonlijk berichtje, dat ik uiteindelijk toch heb besloten om met jullie te delen.

Het is voor mij ergens wat moeilijk om dit neer te typen, maar ergens vond ik dat ik jullie er ook bij moest betrekken… Mits het ook de site betreft, en dan lucht ik mijn hartje ook wat op.

Het is hier namelijk wat stil geweest, op de paar artikeltjes na, maar maak je hier geen zorgen over. Hier komt heus wel verandering in! Waarschijnlijk zullen jullie het misschien kunnen raden als jullie mijn twitter volgen. Maar ik draai rond de pot. Ik heb het best wel druk gehad met mijn studies, maar dit is niet echt de reden. Ik ben onlangs 3 katjes verloren…

En zoals de meesten al weten, ik ben een echte kattenliefhebster, en thuis hebben er we er wel heel wat. Waar nu best wat verandering is gekomen. Het is in de buurt namelijk ook wel gekent dat men hier vele katten dropt. Af en toe geef je deze dan te eten en volgen ze jouw katten tot thuis. Niet bepaald zo erg, maar te veel is te veel. De meeste van onze katten zijn/waren zo. Nou is er onder andere eentje dat we hebben weggebracht naar een adoptieplek, omdat we wisten dat deze een betere plek ging krijgen en vooral dat deze kat niet goed met andere katten kon samenleven. Ons Bommetje, is ook zo eentje dat is afgezet in de buurt. Toch hebben we hem best graag gehad, maar had hij plots te kampen met iets als bloedanemie (-armoede), en zat hij in zijn laatste momenten voor we het wisten. Nu was het zover met ons allerliefste katje. We hebben hem al van kleins af aan, en slaapte ‘ie iedere nacht bij mij in de kamer. Hij was ondertussen al een paar jaren oud, maar plots werd hij ziek (september, denk ik). De dierenarts zij dat hij erbovenop ging geraken,… We deden wat hij zei, maar niets hielp… De laatste tijd ging het er toch niet beter op, en teruggegaan. Niets aan te doen, hij moest zijn maatjes hierboven gaan opzoeken…

Nou, jullie weten nu wat er op mijn hartje lag/ligt en wat er de laatste tijd, hier aan de andere kant van jullie scherm gebeurde… Voor mij is dit vertellen wat moeilijk, de meesten weten dit zelfs niet, en zijn er bij het typen dan ook wat traantjes gevloeid… Hopelijk snappen jullie een beetje waarom het hier zo stil was, en tot gauw!

Be Sociable, Share!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *