25

Het cijfer waar ik niet eens over droomde gedurende mijn ukkepukjaren is er gekomen. Eeuwig twintig is verleden tijd daar die 25 er nu is en nog aan mij gebonden zal zijn voor de komende 365 dagen (ondertussen al een pak minder aantal dagen).
Eén van de redenen waarom ik niet graag jarig ben, is de constante reminder van wéér een jaartje ouder te zijn. Ik moet het al niet meer onder stoelen of banken schuiven, ik word niet graag oud. Ik wens het de rest graag toe, maar voor mezelf?
25 zit al zo ver in een levenscyclus en hoewel sommigen dit zelfs niet mogen meemaken (ik ben wel dankbaar, hoor), spoken er allerlei dingen door mijn hoofd. Ben ik wel klaar om 25 te zijn?

Hoef ik nu al antri-rimpelcrème, mag ik überhaupt nog een trui met teddyberen aan, is Disneyland verleden tijd, zijn kinderseries nog beschikbaar, vanaf nu één kleur in plaats van vijf verschillende op je nagels, dino-koeken die niet meer in een handtas horen tot deze veranderd in een luiertas, onderbroeken zonder prints (hello bomma-ondergoed?), geen chocomelk met extra marshmallows, praten over pensioensparen, grijze haren die plots opduiken,… 

Dit lijstje kan nog een paar alinea’s doorgaan, maar ik zeg “nee”. Al die babybooms, ringen aan de vingers en gezaag over wanneer het eindelijk aan jou is? “Nee” tegen al dat leeftijdsgebonden gezever. Nee, ik hoef nu nog niets. Ik zeg wel “ja” tegen salopettes met Mickey Mouse T-shirts en discobolletjes op mijn ijs. Dit is misschien hoe ik ben en voor sommigen kinderachtig, wie weet denk ik hier morgen helemaal anders over, maar dit doet er even niet toe.
Laten we gewoon eens leeftijden niet binden aan regels en voorgekauwde etiquettes, maar doen waar we ons goed bij voelen op een tijdstip dat we er zelf misschien ooit klaar voor zijn.

 

Be Sociable, Share!

Een gedachte over “25

  1. Pingback: Zo ging 2018. | Mademoiselle en Rose

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *